แรงเงา 2
ตอนที่ 9
ปราโมทย์มองมาอย่างจับผิด ฤทัยหลบตากลัวแสดงพิรุธ ส่วนวีกิจไม่ทันสังเกตอาการเด็กสาวแก้ตัวเจื่อนๆ กับเพื่อนรักว่ามีขโมยเข้าบ้านเมื่อไม่กี่อึดใจก่อนแต่เขาไม่ได้ตามเพราะทัยมีอาการหอบ
ขณะที่บรรยากาศในเรือนหอเต็มไปด้วยความอึดอัด รัชนกกับประพงษ์สะใจมากที่ถ่ายคลิปวีกิจประคองกอดฤทัยอย่างแนบชิดหวังส่งไปยั่วยุมุนินทร์ให้สติแตก ป้างที่วิ่งมาจากเรือนหอของวีกิจสีหน้าไม่สบายใจ พยายามขอให้ปล่อยตัวเขากับฤทัยแต่พวกรัชนกไม่ยอมบอกว่ามีเรื่องต้องทำอีกมาก
ปราโมทย์สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของทัย เด็กสาวในอุปการะของวีกิจกับมุนินทร์ แต่แฉไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน แถมเขาต้องจัดการดิเรกหัวหน้าผู้รับเหมาที่จ้างมาต่อเติมเรือนหอของเพื่อนรักเรื่องมีหัวขโมยแฝงตัวมากับพวกช่าง ลูกศรก็สัมผัสได้แบบเดียวกัน หลังจากดูแลทัยจนหลับจึงแวะมาคุยกับปราโมทย์
“คุณ...ยัยเด็กทัยไม่สบาย”
“เล่นบทออเซาะไอ้กิจอีกแล้วมั้ง”
“นี่...คุณเชื่อว่าเมื่อกี้บนเตียงคุณกิจมีใจกับเด็กงั้นเหรอ”
“ไม่แน่ใจแล้วครับ ถ้ามองในแง่ดีมันคงรู้ไม่เท่าทันจริตยัยเด็กนี่”
“แล้วแง่ร้ายล่ะ”
“มันก็คง...มีใจบ้างละมั้ง ผมไม่รู้แล้ว!”
ooooooo
วีกิจอยากพาทัยไปส่งบ้านสร้อยคำ ปราโมทย์ไม่ยอม รั้งตัวไว้อ้างว่ามีเรื่องต่อเติมเรือนหอต้องตกลงกับช่าง สร้อยคำเลยตัดปัญหาให้บัวสาวใช้ไปส่งแทน เข้าทางฤทัยที่คิดจะหาทางออกไปหาพวกรัชนก...
พงศกรประสาทเสียมาก ร้อนรนกลัวศักดิ์ชายแอบถ่ายรูปเขากับก้องส่งให้อมร ตัดสินใจจะกลับกรุงเทพฯแต่ก้องไม่เข้าใจออกอาการตะบึงตะบอนชู้รักเพราะคิดว่าเขาอยากกลับไปหาอมร
“นี่ก้องไม่รู้เลยเหรอว่านายศักดิ์ชายเป็นใคร”
“ไม่ทราบ...ผมแค่คุ้นๆชื่อ”
“มันคือพี่ชายยัยรัชนก...หรือสามีก็ไม่รู้ มันไม่ได้แค่รู้จักพี่อมร แต่มันกับยัยรัชนกร่วมแก๊งกับพี่นภิศ แล้วเห็นไหมว่ามันถือกล้อง ไม่รู้ว่ามันแอบถ่ายเราสองคนรึเปล่า...เข้าใจรึยังว่าทำไมเราต้องรีบกลับ”
ก้องหน้าเสีย ยอมกลับกรุงเทพฯแต่โดยดี แต่ไม่ทันเก็บของอมรก็โผล่มาเซอร์ไพรส์!
อมรไม่ได้มาโดยบังเอิญแต่รู้มาว่าพงศกรพาใครบางคนมาพลอดรักที่นี่ เขาแค่อยากดูให้เห็นกับตาแล้วก็ได้เห็นหลักฐานชิ้นสำคัญในห้องน้ำเป็นกางเกงจีสตริงสุดเซ็กซี่ของผู้ชาย!
ก้องแอบหนีจากห้องพักของพงศกรโดยไม่ทันเก็บข้าวของกลายเป็นหลักฐานมัดตัวให้อมรจับได้ว่าพงศกรมีชู้ ต่างจากฤทัยที่แอบออกจากบ้านสร้อยคำไปเจอพวกรัชนกโดยที่ไม่มีใครรู้
ป้างรออยู่แล้วที่ผับของรัชนก เมื่อเห็นฤทัยก็รีบเดินมาหา สีหน้ายิ้มแย้มจนรัชนกอดเย้าไม่ได้
“แหม...เป็นคู่หนุ่มสาวที่รักกันดีเหลือเกินนะคะ”
“ใช่...เรารักกัน แล้วคุณนายก็ไม่ควรใช้ทัยไปทำงานแบบนั้น...ไปเสนอตัวให้นายวีกิจ”
